Een romantische Italiaanse bruiloft

FJP Advocaten

Italië is een prachtig land vol romantische plekjes. Niet voor niets is het niet alleen een populaire bestemming voor ­toeristen, maar ook voor mensen die op sprookjesachtige locaties willen trouwen. Wie dat wil kan gerust zijn: trouwen in Italië is mogelijk, zelfs als je geen Italiaan bent en zelfs als je niet in Italië woont. Je moet echter wel rekening houden met een reeks regels en formaliteiten, waaronder juridische.

Allereerst moet je kiezen welk type huwelijk je wilt sluiten. In Italië zijn er drie soorten: het (uitsluitend) kerkelijke huwelijk, het (uitsluitend) burgerlijke huwelijk en het gemengde huwelijk, bekend als concordatario (kerkelijk en burgerlijk). Het huwelijk dat uitsluitend kerkelijk is, wordt gesloten in een kerk (in de meeste gevallen een katholieke kerk) maar heeft geen civielrechtelijke waarde, wat betekent dat je voor de wet niet getrouwd bent. Een burgerlijk huwelijk daarentegen wordt in de meeste gevallen voltrokken in het gemeentehuis van de Italiaanse gemeente die door de bruid en bruidegom is ­gekozen. Maar sommige ­gemeenten bieden ook – meestal tegen een kleine meerprijs – de mogelijkheid om op andere locaties te trouwen (bijvoorbeeld kastelen, paleizen, torens, enzovoorts). De gemeente stuurt haar ambtenaar van de burgerlijke stand daar dan heen om het huwelijk te voltrekken. Een burgerlijk huwelijk wordt wettelijk erkend en heeft dezelfde gevolgen als een Nederlands huwelijk en daarom ook in Nederland geldig. Daarvoor is wel nodig dat het huwelijk wordt overgeschreven in de Nederlandse gemeente waar de bruid en bruidegom wonen.

De derde vorm van huwelijk, het ‘concordataire’ huwelijk, is een burgerlijk huwelijk (dus geldig en als zodanig erkend door de wet), dat echter niet voltrokken wordt door een ambtenaar van de burgerlijke stand, maar door een priester in een kerk. Op basis van een verdrag – bekend als het Concordaat – tussen de Italiaanse staat en de pauselijke staat, voor het eerst ondertekend in 1929 en daarna vernieuwd in 1984, kregen priesters bij uitzondering dezelfde bevoegdheden die tot dan toe voorbehouden waren aan de burgerlijke stand, onder andere ook voor huwelijken. Dit was om tegemoet te komen aan de behoeften van de vele mensen in ­Italië die niet wilden afzien van een kerkelijke ceremonie zonder twee aparte ceremonies te moeten uitvoeren om hun huwelijk door de wet erkend te krijgen.

Welk huwelijk het ook wordt, voor elke type huwelijk moeten bruid en bruidegom een reeks documenten overleggen, zoals bijvoorbeeld getuigschriften waaruit hun vrije status blijkt (om het risico van bigamie te vermijden), maar vooral de zogenaamde nulla osta die is afgegeven door de diplomatieke autoriteiten van het land of de landen waarvan het paar de nationaliteit bezit, waarin moet worden verklaard dat er volgens de wet van dat land of die landen geen belemmering is voor het huwelijk zelf. Aan de bruid en bruide- gom die in Italië willen trouwen daarom een wat minder ­romantisch advies: begin ruim van tevoren met de voorbereidingen en laat je goed informeren! •