Pepsi-test

Ewout Kieckens

Het was ’s avonds laat toen mijn stiefdochter E. een enthousiaste gil slaakte. We dachten even dat Roma gescoord had tegen Inter, maar dat was niet het geval. Dat zou ook heel verrassend zijn geweest, want zo vaak weet Roma het doel niet te vinden. Had dochterlief dan gewonnen met ‘Gratta e Vinci’ (een kraslot)? Nope.
De vreugdegil klonk omdat haar school zojuist was bezet. Leden van het collettivo, een groep van scholieren, hadden een zijingang van de school geforceerd en waren er binnengedrongen. Even later werd er vanuit een raam boven de hoofdingang van dit monumentale gebouw uit de 16de eeuw een spandoek gespannen. ‘Occupazione’ stond erop. We konden allemaal meegenieten, via live filmpjes op social media en WhatsApp.
In mijn naïviteit dacht ik dat E. de volgende ochtend wel naar school zou gaan. Een paar woorden van de schoolleiding zouden toch zeker wel genoeg zijn om deze onzinnige actie te onderbreken. En anders was er altijd nog de politie. Er staat nota bene een politiebureau tegenover de school. Maar nee hoor, de directrice was wel boos, zo liet ze weten, maar de bezetting werd gewoon getolereerd.

Dat werknemers van de staalonderneming Ilva in Taranto, die onder zware omstandigheden en in een giftige omgeving werken, soms naar het bezettingsmiddel grijpen, is te begrijpen. Maar de middelbare school van E. is een gymnasium waar bevoorrechte kinderen van Rome heen gaan. Wat was nou de reden van de bezetting? Was er een asbestvergiftiging in het gebouw geconstateerd? Problemen van racisme, uitsluiting? Een dag later kregen we een perscommuniqué van het collettivo, vermoedelijk een idee van een van de journalistenouders die op deze school oververtegenwoordigd zijn.
In het persbericht stond dat de scholieren ontsteld waren over de invoering van het gewogen gemiddelde. Tegenwoordig tellen alle toetsen en overhoringen, ook spontane, in gelijke mate mee. Dit was reuze kwalijk, aldus het collettivo, omdat leerlingen zo voortdurend worden onderworpen aan tests. Het moet niet gekker worden. De schoolbezetting zou ook gerechtvaardigd zijn omdat sinds kort het cijfer voor goed gedrag meetelt op het rapport. Gewoonweg asociaal! Dat de school minder coulant was geworden met te laat komen, kon ook niet door de beugel. De regel zou discriminerend zijn voor die paar kinderen die buiten het centrum wonen.
Na veel duwen en trekken ging de school na een week weer open. De materiële schade bedroeg vijf mille, omdat onder andere graffiti op muren was gespoten, wc’s kapot waren gemaakt en er brandplekken waren ontstaan door het afsteken van Bengaals vuur.
Hoe anders is het op de school van mijn dochter S.. Ze zit noodgedwongen op een internationale privéschool, omdat instroom binnen het Italiaanse schoolsysteem niet mogelijk was. Maar dat biedt ons wel de gelegenheid om een soort vergelijkende ‘Pepsi-test’ te doen (het aloude blind proeven of je Pepsi of Coca Cola lekkerder vindt). Uiteraard wordt díé school niet bezet. Dat tolereren de ouders niet. Je betaalt toch geen dure school om de investering door je eigen kroost om zeep te laten helpen? De ouders zijn er muisstil. In de WhatsAppgroep van de ouders heeft zelden iemand iets te melden. Het was voor mij dan ook geen groot offer om van zo’n groep de vertegenwoordiger te worden. De WhatsAppgroep van de Italiaanse school daaren-
tegen is alsof je midden op een druk kruispunt in Rome staat. Het is er figuurlijk claxonneren dat het een lieve lust is.
Maar de beste Pepsi-test, ofwel de Italiaanse en niet-Italiaanse school vergelijken, is de jaarlijkse borrel aan het einde van het schooljaar. Van de groep internationale ouders komt maar een handjevol opdraven, en diegenen die komen zitten er verveeld bij en taaien snel weer af. De Italiaanse groep is honderd procent aanwezig; het is een levendige boel en enogastronomisch zit het  helemaal snor.
Wat zit ik toch eigenlijk te zeuren over die occupazione. Leve de publieke Italiaanse school! •