Onweerstaanbaar opgewekt

Italianità noemen ze het wanneer iets onmiskenbaar Italiaans is en de Romeinse zanger Ultimo (1996) heeft het als geen ander. De eerste akkoorden van zijn nieuwe album Altrove (ergens anders) transporteren je meteen van het frisse ­Nederland naar dat warme en zuidelijke ergens anders. Het verklaart waarschijnlijk ook waarom hij zo ongelofelijk succesvol is met miljoenen verkochte albums die soms jaren na lancering opnieuw de hitlijsten bestormen. Daarnaast is er zijn warme stemgeluid dat uitstekend door zijn muziek geweven wordt, altijd op de voorgrond, soms hoog op het sentiment dan weer persoonlijk en intiem. Als je op zoek bent naar emoties word je door Ultimo op je wenken bediend. Dat sommigen zijn werk ­lagnoso (zeurderig of monotoon) vinden nemen we maar op de koop toe want de titeltrack waar het album mee opent, is simpelweg onweerstaanbaar opgewekt met een stampende beat en heerlijke pianoloopjes.
Het pakkende Occhi Lucidi (stralende ogen) doet vervolgens denken aan het beste werk van Tiziano Ferro. Het vertelt over hoe we allemaal proberen het beste leven te leven en de ander het beste leven te geven. En dat is misschien wel Ultimo’s grootste geheim: dat hij je kan laten voelen dat we allemaal uniek, maar ergens ook allemaal hetzelfde zijn.
Ultimo, Altrove. Ultimo Records, Believe