Metro C

Rosita Steenbeek

Metrolijn C, waaraan in 2007 is begonnen, had allang klaar moeten zijn, maar alles liep anders. Het stuk buiten de stad ging gesmeerd, maar hoe dichter de bouwplaats het -centrum van Rome naderde, hoe lastiger het werd. Dat was te verwachten en daarom hadden velen zich verzet tegen dit project, maar de mensenstromen moesten in onzichtbare banen geleid.

De lijn zou langs de Sint-Jan van Lateranen lopen, langs het Colosseum, er zou een nieuwe halte worden gemaakt bij het Forum, op de Piazza Venezia en dan zou hij doorzoeven richting de Sint-Pieter. Van de archeologische laag zouden ze geen last hebben, want daar ging de metro op vijftig meter diepte onderdoor. Maar je moest natuurlijk wel bij die ondergrondse trein kunnen komen en er ook weer uit, naar de bovenwereld. Dat bleek minder gemakkelijk.

Veel winkels bij de Sint-Jan van Lateranen zijn failliet omdat ze al jaren schuilgaan achter lelijke gele schotten, want daar was een agrarisch bedrijf uit de oudheid tevoorschijn gekomen. Bij het Largo Amba Aradam, waarvan de naam verwijst naar de in 1936 gevoerde slag om de berg Amba Aradam in Ethiopië, zou een gelijknamig metrostation komen, maar de werklieden zijn tegengehouden door de lijfwacht van keizer Hadrianus. Negen meter onder het straatoppervlak stuitten ze op een kazerne uit de eerste helft van de 2de eeuw die 1800 vierkante meter beslaat met 39 kamers, sommige voorzien van fresco’s en mozaïekvloeren.

Mijn vriendin Lidy woont ernaast. Het werkterrein is af-gesloten, maar we kunnen een ommetje maken. Ik wandel naar haar toe en dat is toevallig de route waaronder metro C moet gaan lopen. Gefluit van een verkeersagent op de Piazza Venezia komt me tegemoet. Het is daar nu nog ingewik-kelder omdat er op verschillende plaatsen wordt gegraven. Onder de grootse plek die openligt, is een paar jaar geleden het audi-torium van Hadrianus ontdekt.

Daar kon de metrohalte dus niet komen. Er wordt gezocht naar een alter-natief op het enorme plein. Ik wandel verder over de Via dei Fori Imperiali, heerlijk stil nu die voor verkeer is afgesloten, maar bij de Basilica van Maxentius en het Colosseum verpesten de gele schuttingen en torenhoge machines al jaren het beeld en de betovering. Ook bij de Santo Stefano Rotondo staan nu gele schuttingen, en even verderop bij het Largo Amba Aradam en de antieke Porta Metronia.

‘De mensen uit de buurt missen hun parkje’, zegt Lidy. Het is al lange tijd verdwenen achter diezelfde gele, druk beplakte schotten. We lopen naar de Sint-Jan van Lateranen waar veel winkels nog steeds verstopt liggen, en dan nemen we een andere weg terug.

‘Zie je dat voetbalveld?’ Ik kijk naar jongens van een jaar of veertien die achter een bal aanrennen en lees dan tot mijn verrassing: AC Roma.

‘Daar ligt de metro al onder. Er gebeurt dus wel wat.’

Iets verder wordt getennist. ‘Die moeten ook weg, voor een paar jaar waarschijnlijk.’ Dan beginnen de schuttingen weer. Ik gluur door een kier en zie een eindeloos terrein van stenen, kuilen, hopen zand, muurtjes. Daar ligt de antieke kazerne. Het terrein is niet alleen afgesloten vanwege schatgravers, maar ook om ongelukken te voorkomen. Het is duidelijk dat dit nog jaren gaat duren. Het startbedrag van drie miljard is al vijf miljard geworden en daar zal het niet bij blijven. Maar dan heb je wel de mooiste metrolijn van de wereld. Want er is besloten om alle archeologische ontdekkingen op te nemen in de stations, zodat je met lijn C een reis maakt door de tijd. Bij de Sint-Jan van Lateranen staan we straks in het antieke agrarische bedrijf waar we stompen van zes -perzikbomen zien die bewaard zijn gebleven dankzij de -atmosferische omstandigheden. Onder de Piazza Venezia kunnen we een kijkje nemen in het muziekpaleis van keizer Hadrianus. En wie weet wat er allemaal nog opduikt.

Wat zijn een paar jaar meer of minder in deze stad.

‘Kom,’ zegt Lidy, ‘we gaan een wijntje drinken.’