Touren door het antieke Rome

Rosita Steenbeek

Aan weerskanten van de lege Via dei Fori Imperiali slenteren mensen langs de resten van de keizersfora. De dalende zon geeft het Colosseum een roze gloed.
Ik loop naar de zuil van Trajanus, want daar zou de bus stoppen die ons zal terugvoeren naar het oude Rome. Er staan een paar mensen te wachten en op de stoep bij de zuil zit een man op wiens T-shirt ‘Staff’ geschreven staat. Dit moet de juiste plek zijn. Ik twijfel of ik het nog zal vragen, maar dan gaat mijn telefoon. Wanneer het moment van vertrek bijna daar is, vraag ik aan de man met het vertrouwenwekkende shirt of dit de plek is waar de tour met de wonderbus van start gaat.
“Nee, hier begint de Julius-Caesartour”, zegt de man terwijl hij opstaat. “U moet daar zijn.” Hij wijst naar het begin van de Via dei Fori Imperiali. Ik ren erheen. Nog één minuut. Ja, daar is de bus, donkerrood zoals de andere stadsbussen, maar kleiner. ­o nee… ik vrees dat hij al door het Rome van tweeduizend jaar geleden rijdt, want het tempo ligt uiterst laag. Ja, ik ben te laat, hij stopt niet, maar rijdt door richting Colosseum. Het was de laatste ronde van vandaag. Ik wandel naar huis waar ik meteen reserveer voor de volgende dag.
Ruim op tijd sta ik deze keer op de goede plek. Nu vragen anderen aan mij of de bus hier start, want er is niks aangegeven.En ja hoor, even later komt het kleine trage busje aanrijden. Mensen stappen uit met verdwaasde blik. De chauffeur rookt een sigaret, waarna we mogen instappen. Er is plaats voor zestien passagiers, telkens twee aan twee.

Langzaam hobbelend zet de bus zich in beweging. Achter de ramen zien we het vertrouwde beeld van wat er overbleef van het glorierijke verleden. Maar dan ligt daar achter de ramen van het stille elektrische busje de Markt van Trajanus in oude luister. Met een nieuwe technologie wordt via de ruiten een virtueel laagje gelegd over de echte wereld waarbij de bewegingen van de bus zijn aangepast aan de gereconstrueerde stad. Kleurige zuilen omringen een weids plein met een bronzen beeld van keizer Trajanus te paard. Tussen de zuilen hangen olielampen, geuren van specerijen dringen onze neus binnen. Er worden kreten geslaakt, mobieltjes in de lucht geheven om foto’s en filmpjes te maken. Wow, het Forum van Augustus, grandioos met de zuilen van geel marmer, standbeelden ertussen. Voor de kleurige tempel branden vuren. Ook hier glanst een beeld van de keizer te paard. Dan rijden we weer een eindje tussen de brokstukken, door het Rome van vandaag.
Als we het Colosseum naderen klinkt gejuich, geschreeuw, we snuiven de geur op van wilde dieren. Het reusachtige bouwwerk is weer met marmer overdekt, de nissen staan vol beelden. Langzaam rijden we eromheen terwijl we geluiden horen van een gladiatorengevecht. Aan de andere kant van de straat zien we winkeltjes met rode luifels tegen de zon. Weer gaan de mobieltjes omhoog want daar staat de Colossus, het veertig meter hoge beeld van keizer Nero als de zonnegod. Even later horen we daverend applaus van een eindeloze menigte: we naderen het Circus Maximus aan de voet van de Palatijnse heuvel waar de paleizen van de machtigen staan. Wagenmenners jagen hun paarden over de reusachtige renbaan, rond de uit Egypte meegeroofde obelisk die later verhuisde naar de Piazza del Popolo. De avond begint te vallen. Fakkels en vuurkorven verspreiden een warm licht. We komen langs het theater van Marcellus aan de Tiber.
De tour eindigt op de plek waar hij begon, maar de betovering van Rome eindigt nooit, zegt een stem uit de microfoon. Het is al donker wanneer ik naar huis wandel door stille straten waar ik in gedachten de straatlantaarns vervang door levend vuur. •