Voor de hoofdprijs onder een parasol

De zomer is inmiddels ten einde en veel toeristen zijn teruggekeerd uit Italië, waar zij zich hopelijk hebben kunnen ontspannen tijdens hun vakantie. Velen missen de zonnige Italiaanse stranden ongetwijfeld nu al, al zullen de kosten van de huur van een parasol en een paar ligstoelen hen vies zijn tegengevallen. Zeker omdat het in Italië steeds moeilijker wordt om een stukje kust te
vinden waar je niet hoeft te betalen om op het strand te liggen, de zogenaamde ‘vrije stranden’, stranden die Nederland (nog) volop heeft. Maar mochten deze toeristen besluiten ook volgend jaar weer vakantie te vieren in Italië, dan kan er mogelijk al wat zijn veranderd.
Alle Italiaanse stranden worden in feite als publiek- of staatsdomein beschouwd en zijn dus toegankelijk voor het publiek. Maar vaak worden ze beheerd door private concessiehouders die strandvoorzieningen aanbieden en hiervoor geld vragen, waardoor er drie soorten stranden bestaan: de gratis publieke stranden (spiaggia libera), de betaalde privé-stranden (spiaggia a pagamento) en de combinatiestranden (lido). De staat verhuurt deze stranden al vele jaren aan beheerders, in ruil voor een jaarlijkse vergoeding. Deze beheerders richten het strand in met parasols, ligstoelen, vaak ook bars of kleine restaurants, cabines, zwembaden enzovoort, afhankelijk van het luxeniveau dat ze hun klanten willen bieden.
De huurprijzen variëren natuurlijk ook afhankelijk van de geboden diensten en de kwaliteit daarvan, maar zijn vooral de laatste jaren sterk gestegen en liggen in de zomermaanden soms zo hoog dat je er een heuse villa mee zou kunnen huren. Het punt is echter dat het bedrag dat de staat vraagt voor de huur – dat trouwens van generatie op generatie wordt doorgegeven en bij dezelfde families blijft alsof het hun eigendom is – door velen als belachelijk laag wordt beschouwd (gemiddeld ongeveer € 6.000 per jaar). Deze basisprijs (exclusief diverse herwaarderingen) is sinds dertig jaar min of meer hetzelfde gebleven wat, vergeleken met de prijzen die de exploitanten tegenwoordig aan hun klanten vragen, in veel kringen tot opschudding leidt. De Europese Unie heeft Italië al jaren geleden verzocht nieuwe aanbestedingen voor de concessies van de strandexploitatie uit te schrijven, beter en volgens de marktregels. Italië is door het Europees Hof van Justitie zelfs veroordeeld omdat het dat nog niet heeft gedaan.
Nu probeert de regering een oplossing te vinden voor het gevoeligste probleem: juist de families die al zo lang het beheer hebben van ‘hun’ stukje strand klagen dat ze in de loop der jaren grote (en dure) investeringen hebben gedaan – bijvoorbeeld de bouw van cabines, bars, restaurants, zwembaden – die op de een of andere manier gecompenseerd zouden moeten worden als de staat inderdaad besluit, zoals de EU eist, nieuwe aanbestedingen voor concessies van strandexploitatie uit te schrijven.
De laatste conceptwet, die in die compensaties voorziet, dateert van juli 2025, maar daarover heeft de Europese Commissie een brief naar de Italiaanse regering gestuurd met verzoeken om wijzigingen. We wachten dus de verdere ontwikkelingen af en hopen dat het ons volgend jaar wat minder zal kosten om onder een parasol een aperitief te drinken. •

Nadere informatie
FJP Advocaten, met vestigingen in Amsterdam en Milaan, verleent juridische bijstand aan Nederlandse en buitenlandse cliënten bij het ­zakendoen in en met Italië. Ook staat het kantoor cliënten bij op vele ­andere rechtsgebieden, zoals bij de aan- en verkoop van onroerende ­zaken, internationaal (privaat)recht, handelsrecht, contractenrecht, ­successierecht en familierecht. FJP Advocaten is telefonisch bereikbaar 020 671 33 32 of ­schriftelijk info@fjplaw.nl.
www.fjplaw.nl